معرفی انواع لوله گالوانیزه ، پلاستیکی، فولادی در لوله کشی ساختمان

لوله کشی تمامی ساختمان ها از قبیل منازل مسکونی یا ساختمان های تجاری و اداری باید به بهترین شکل طراحی و پیاده سازی شود.

بدون لوله کشی امکان سکونت افراد در ساختمان وجود ندارد زیرا این لوله ها هستند که مواد ضروری از قبیل آب و گاز را به سرتا سر واحدها منتقل می کنند.

به علاوه مواد زائد و فاضلاب خانه ها هم به وسیله لوله کشی به فاضلاب مرکزی متصل می شوند. از انواع لوله های فلزی، پلاستیکی و سیمانی می توان در لوله کشی ساختمان برای جابه جایی مواد مختلف استفاده کرد.

در گذشته از لوله های سربی برای لوله کشی ساختمان استفاده می کردند اما امروزه از لوله هایی مقاوم با کارایی بهتر برای این منظور استفاده می شود.

جنس لوله های به کار برده شده و طرح لوله کشی ساختمان باید به گونه ای باشد که در دراز مدت مشکلات مداوم برای ساکنان ایجاد نکند.

از طرفی لوله کشی باید توسط متخصصان و تکنسین های ماهر صورت گیرد تا کار را به شکل اصولی و در سریع ترین زمان ممکن انجام دهند. در ادامه انواع لوله های گالوانیزه، پلاستیکی و فولادی را که در لوله کشی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند به همراه خصوصیاتشان مورد بررسی قرار می دهیم.

لوله گالوانیزه چیست و چه خصوصیاتی دارد؟

در صنعت آهن آلات روی فلزاتی را که مستعد زنگ زدگی هستند با لایه ای از فلز روی می پوشانند تا فلز نسبت به این واکنش ها و صدمات مقاوم شود.

به این عمل گالوانیزاسیون می گویند. برای این که لوله های فولادی و آهنی هم از اکسایش در امان باشند به روش گالوانیزاسیون روی آن ها را با لایه ای از روی و ترکیبات آهنی می پوشانند، به این نوع لوله ها لوله های گالوانیزه می گویند.

طول لوله های گالوانیزه معمولاً 6 متر و قطرشان بین 3 الی 20 سانتی متراست که توسط دنده پیچ ها به هم متصل می شوند.

برای تهیه لوله های گالوانیزه گرم بعد از این که لوله را در مخزن روی مذاب قرار دادند، به آن حرارت نیز می دهند. این درحالی است که برای تهیه لوله های گالوانیزه سرد، نمک های روی داخل یک محلول آبی الکترولیز می شوند و سپس این لوله ها تولید می شوند.

در ساختمان ها و خانه ها معمولاً از انواع لوله های گالوانیزه استفاده می شود. از طرفی این لوله ها قیمت مناسب و دوام و مقاومت بالایی دارند.

لوله های گالوانیزه به علت داشتن قابلیت بازیافت نیز بسیار مورد استقبال قرار گرفته اند. به طور کلی لوله های گالوانیزه را بر اساس جنس فلز به دو دسته ی لوله های گالوانیزه فولادی و لوله های گالوانیزه آهنی تقسیم می کنند.

لوله گالوانیزه آهنی

لوله های گالوانیزه آهنی معمولاً به رنگ خاکستری تیره هستند و به دو نوع متوسط و سبک تقسیم بندی می شوند.

این لوله ها با آهن سفید نورد داده شده ساخته می شوند و درزهای موجود در آن ها با دستگاه های درز جوش به هم جوش داده می شوند، بعد از این مرحله این لوله ها به مخزنی حاوی روی مذاب انتقال داده می شوند و به همین دلیل به آن ها لوله های درز نیز گفته می شود.

اگر می خواهید لوله های گالوانیزه را خریداری کنید باید بدانید که این لوله ها با نمره طبقه بندی می شوند.

لوله گالوانیزه فولادی

لوله های گالوانیزه فولادی در بازار با نام لوله های آهنی سفید نیز شناخته می شوند. تفاوتی که این لوله ها با لوله های گالوانیزه آهنی دارند این است که این لوله ها سبک تر هستند و از آن ها بیشتر برای سیستم های تهویه و تخلیه فاضلاب ها استفاده می شود.

این لوله ها از فولاد نرم ساخته می شوند، به این صورت که ورق های فولاد با فشار از داخل قالب عبور داده می شوند و سپس درزهای موجود در آن ها با دستگاه جوش به همدیگر جوش داده می شوند.

در مرحله نهایی برای جلوگیری از آسیب دیدگی و اکسایش لوله ها، آن ها را داخل مخزن روی فرو می برند تا گالوانیزاسیون انجام شود.

لوله های گالوانیزه فولادی نسبت به اسید حساس تر هستند و هر نوع اسیدی که برای چدن مضر است برای این لوله ها نیز مضر است. این لوله ها با آب مشکلی ندارند و مجاورتشان با آب باعث سخت تر شدن آن ها نیز می شود.

لوله پلاستیکی چیست و چه ویژگی هایی دارد؟

در لوله کشی ساختمان معمولاً برای شوفاژها و پکیج از لوله های پلاستیکی استفاده می کنند زیرا لوله های فلزی مخصوصاً لوله هایی که دارای روکش مقاوم نیستند برای عبور دادن آب گرم و استفاده در محیط های خورنده و دارای فشار بالا مناسب نیستند. لوله های پلاستیکی با نام لوله پلی اتیلن نیز شناخته می شوند.

برای اولین بار در اروپا برای انتقال فاضلاب از لوله های پلاستیکی استفاده شد و پس از آن به دلیل مزایایی که این لوله ها داشتند جایگزین لوله های سیمانی و فولادی شدند و بسیار مورد توجه مردم قرار گرفتند.

استفاده از لوله های پلاستیکی علی رغم این که مزایایی نظیر عدم اکسایش و تجمع رسوبات دارد اما مشکلاتی هم دارد نظیر بالا بودن ضریب انبساط، نفوذ اکسیژن و محدود بودن در تحمل فشار و گرمای زیاد.

با کشف روش های تازه تر برای تهیه انواع پلاستیک از مواد جدیدی برای ساخت این لوله ها استفاده شد نظیر پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP) و پلیمرهای اصلاح شده با الیاف شیشه ای (GPR).

این لوله ها در اندازه ها و قطرهای استاندارد ساخته می شوند و بسته به نوع پروژه لوله کشی ساختمان طراحی می شوند. لوله های PVC به راحتی به همدیگر متصل می شوند.

این لوله ها در برابر مواد شیمیایی مقاومت بالایی دارند و بسیار سبک هستند. یکی از معایبی که لوله های PVC دارند این است که در برابر سرما شکننده هستند و در گرمای بالا شکل خود را از دست می دهند.

این درحالی است که لوله های پلی بوتیلن در برابر خوردگی، یخ زدگی و رسوب گرفتگی مقاوم هستند و زمانی که یخ می زنند ترک نمی خورند.

لوله های پلی اتیلن یا PE به سه دسته دارای چگالی کم، متوسط و زیاد تقسیم می شوند. لوله های دارای چگالی زیاد هم بسیار مقاوم هستند و هم دارای قابلیت انبساط و ضریب زبری هستند به همین جهت به صورت گسترده در سیستم انتقال آب به کار برده می شوند.

لوله های پروپیلن نوع دیگری از لوله های پلاستیکی است. این لوله ها در برابر فشار، حرارت و ضربه مقاومت خوبی دارند و مستعد تجمع رسوبات نیستند.

قیمت پایین این لوله ها یکی دیگر از مزایای آن ها است. با این وجود، لوله پروپیلن هم مانند بیشتر لوله های پلاستیکی دارای انبساط طولی زیادی در برابر دمای زیاد است و همین موجب محدود شدن دامنه استفاده از آن می شود زیرا با سرما و گرمای بالا تغییر شکل می دهد.

با توجه به این که لوله های فلزی و پلاستیکی هر کدام مزایا و معایبی دارند بهترین راه استفاده از لوله های تلفیقی یا سوپرپایپ است. این نوع لوله ها علاوه بر مقاومت در برابر خوردگی و تجمع رسوبات، قابلیت تحمل فشار بالا، حرارت مداوم و نفوذناپذیری دارند به همین دلیل برای انواع تأسیسات ساختمان قابل استفاده هستند.

لوله های فولادی در ساختمان سازی

لوله های فولادی لوله هایی استوانه ای شکل، طویل و توخالی هستند که از آلیاژ فلزاتی نظیر آهن، آلومینیوم، منگنز، تیتانیوم، تنگستن و آلیاژهای دیگر ساخته می شوند.

لوله های فولادی به علت مقاومت بالا  و استحکام بسیار زیادی که دارند هم در سطح زمین و هم در زیر زمین برای انتقال آب و فاضلاب، گاز و حتی محافظت از سیم های برق مورد استفاده قرار می گیرند.

لوله های فولادی که برای انتقال گاز به کار برده می شوند باید از جنس فولاد سیاه یا کربن استیل باشند. قسمت بیرونی لوله های فولادی باید کاملاً صاف و هموار باشد تا به صورت استاندارد در انواع لوله کشی مورد استفاده قرار گیرند.

لوله های فولادی از نظر روش تولید به دو دسته بدون درز یا مانیسمان و درزدار تقسیم می شوند. لوله های فولادی مانیسمان از شمش های گداخته گرد و به روش سنبه کاری یا روش های دیگر ساخته می شوند و در بدنه آن ها هیچ گونه درزی وجود ندارد.

این درحالی است که لوله های فولادی درزدار با توجه به مورد استفاده خود برش داده می شوند و سپس از غلتک های نورد عبور داده می شوند تا گرد شوند.

در انتها درزهای موجود توسط دستگاه جوش داده می شود. اگر لازم باشد این لوله ها را داخل مخزن روی قرار می دهند تا گالوانیزاسیون صورت گیرد.